Wij staan aan een kribbe

Wij staan aan een kribbe, aanschouwen de bron.
De oorsprong der schepping, de rijzende zon:
dit leven zal stralen, door God Zelf bemind.
Wij groeten de toekomst, gevat in dit Kind.

Wij lezen Gods wezen in het Kind dat hier ligt.
De nacht geeft Zijn liefde een helder gezicht:
dit Kind, dat ontvlamt als een aarzelend vuur,
wordt licht en geleide in ons donkerste uur.

Hoe diep ook het duister waarin Hij verschijnt,
Zijn ster aan de hemel heeft alles omlijnd.
Hij is ons tot lichtbron in donkere nacht.
Het zonlicht van Pasen wint hier al aan kracht!