บนไม้กางเขน

เมื่อวันพระคริสต์ได้ทรงยอมตาย
เขาตรึงพระองค์ให้รับความอาย
ที่ไม้กางเขน พระโลหิตไหล
เพื่อล้างบาปข้าฯ และเป็นค่าไถ่

ร้องรับ
บนไม้กางเขน ทรงมรณา
โลหิตพระองค์ ได้ไหลเพื่อข้าฯ
ที่ไม้กางเขนเป็นความเมตตา
ที่นั่นผู้ช่วยได้ตายเพื่อข้าฯ

ศิลาแตกร้าว อากาศมืดมน
พระองค์น้อมเศียร แล้วสิ้นพระชนม์
ม่านในวิหารขาดเป็นสองตอน
เปล่งเสียงความสุข เต็มด้วยพระพร

เมื่อท่านอยากได้ มีชัยต่อมาร
อย่าพึ่งตัวเอง จะไม่ได้การ
ต้องพึ่งพระเจ้า ผู้อภิบาล
พระเจ้านำท่าน สู่ทิพย์วิมาน